Joost Mos uit Breda is er duidelijk over: ‘Meestal zitten mijn katten na 2 maanden in het asiel.’ En hij houdt wel van dieren natuurlijk, laat daar geen misverstand over bestaan. ‘Maar ja, met dat thuiswerken is het gewoon niet te doen, continu loopt zo’n beest voor mijn beeldscherm, en luisteren, ho maar.’
En dan gaan ze naar het asiel. ‘Ja, vroeger kon je ze nog naar de laatste ambachtelijke kattenverzuiper, Joop Vlettenkamp brengen, maar die is met pensioen’, verzucht Mos, ‘Dus nu gaan ze naar het asiel. Dit jaar alweer drie.’ Mos heeft belangrijk werk waar hij zijn computer bij nodig heeft, maar jonge katten zien dat als een onuitputtelijke bron van vermaak. Tot ergernis van Mos: ‘Ik wil gewoon werken. Zo’n kat kan na vijf uur ’s middags alle aandacht krijgen, maar niet eerder. En dan toch heel dag dat gezeik: op mijn nek zitten, over het toetsenbord lopen, met de kabels spelen, mijn muisaanwijzer proberen te vangen, om eten vragen. Pleurt op, daar heb ik geen tijd voor.’
Hij probeert het telkens opvoedkundig, maar dat gaat niet altijd goed. ‘Eerst ging mijn laptop telkens stuk’, klaagt Mos, ‘Ik had op Youtube gezien dat je een kat met een hogedrukspuit of plantenspuit, dat weet ik niet meer zo goed, dingen kon leren. Dan spuit je ze nat als ze iets fout doen. Nou ja, mijn Karcher werkte op zich prima, maar hij spoot niet alleen de kat van mijn toetsenbord, maar ook de toetsen gingen stuk, dus dat was geen oplossing.’
Vervolgens koos hij een andere aanpak, die van consistent zijn en doen wat je belooft. ‘Ik heb dus van begin af aan tegen die kat gezegd: als je over mijn toetsenbord loopt, of me anderszins van mijn werk houdt, ga je naar het asiel. En dan kun je het niet bij dreigen laten natuurlijk.’ Binnenkort krijgt Mos zijn vierde kitten van het jaar. ‘En ik ga ervanuit dat die dan wel luistert’, zo zegt hij hoopvol.